door Marian Siepel
•
31 jan, 2021
Ter bewijsvoering het volgende: ik heb slechts 1 spiegel in heel mijn huis. In de badkamer. Boven de wasbak. Daar waar die dus hoort, in een badkamer. En daar waar het op veilige hoogte hangt om mij niet oog in oog met mijn heupen te laten staan. Dus. Dat gezegd hebbende herhaal ik het toch nog een keer: "I'm sexy and I know it!" Dat is de tekst die mijn twee kinderen hele dagen zingen. Best gezellig, hoor. Sterker nog, ik vind het bijzonder vermakelijk en interessant om als moeder te ontdekken hoe jonge kinderen bloedserieus meebrullen met Engelstalige liedjes. Zonder ook maar enig benul van hetgeen zij zingen. Hun steenkoolengels klinkt gewéldig! Hun intonatie is prachtig. Hun timing is met zeer grote regelmaat zo goed dat ik ze van de weeromstuit bijna zou opgeven voor één of ander fout televisieprogramma. De programma's waar mijn kinderen zelf ook grote liefhebbers van zijn. Helaas. Om nog maar niet te spreken van het effect van juryleden op MIJN kinderen! Allemachtig. Zo zijn ook míjn kinderen zich inmiddels beiden bewust van het feit dat je als artiest (ja, daarop voelen zij zich aangesproken) het publiek moet laten VOELEN wat je zingt, de emoties uit je tekst moet OVERBRENGEN... Dat de tekst voor jou écht waar is en over jou gaat! Met als gevolg dat mijn kinderen nu keer op keer bij Engelstalige nummers vragen wat er precies gezongen wordt. Om vervolgens met volle overgave mij in verroering te brengen met emotionele uitvoeringen van nummers van Adele, Jason Mraz, Michael Jackson en de gehele top40. En ik blijf applaudiseren, ik blijf traantjes wegpinken. En ik blijf keurig vertalingen geven van de gewenste nummers. Waarbij ik schuttingtaal op creatieve wijze probeer te verwijderen uit zowel de Nederlandse vertaling als hun Engelstalige versie. Waarbij ik dan weer heel blij ben met de fonetische steenkoolengelse uitspraak van het merendeel van hun Engelse woorden. Maarrrrr... Toen kwam mijn zoon met de simpele vraag: "Mam, wat betekent I know it?" "Dat betekent -dat weet ik-", was mijn evenzo simpele antwoord. Enkele minuten later schalde er uit de speakers van de mini-installatie van mijn dochter een luid "I'm sexy and I know it", van LMFAO. Zoals elke dag eigenlijk wel een paar keer. Lekker nummer. Om mee te zingen. En mijn kinderen hebben het niet van een vreemde, dus ik tetterde vanachter mijn strijkplank keihard mee met het refrein. Totdat mijn kinderen sámen de waskamer binnenkwamen en mij in koor vroegen of ik wel wist wat "I'm sexy" betekent. Toen ik daarop het, ook volgens hen, kloppende antwoord had gegeven werd mij door mijn 2 privé-jurylidjes unaniem verboden ooit nog mee te zingen met dit nummer. Want ik zou nooooooit zelf kunnen voelen dat het waar was wat ik zong en het wás ook nog eens niet waar wat ik zong. "Mama, jij bent niet sexy and you know it!", zo luidde het verdict. Au.